Noodgeval!

Gisteren had ik nog wat leuks trouwens. Toen ik bij Intratuin mijn boodschapjes inpakte, kwam er een meneer naar de kassadames met de mededeling dat hij een noodgeval had. Hij had alles, inclusief zijn sleutels, in zijn auto liggen en de deur dichtgegooid. Alleen zijn telefoon zat in zijn broekzak.

De dames konden hem niet helpen, want ook achter de schermen hebben ze een computer met alleen het winkelsysteem. Ik als bemoeial bood dus aan om het ANWB-noodnummer even op te snorren op mijn telefoon, aangezien de man in kwestie een bakelieten Nokia had.

Meneer liep al bellend naar buiten. Ik hield hem nog even in de gaten om te kijken of hij eruit zag alsof hij echt geholpen zou worden. Ik hoorde hem dingen in die richting zeggen, dus startte ik mijn intussen ingepakte fiets. Daarop kwam de grijze man achter me aan, al bellend, wild gebarend dat ik moest wachten. Nadat hij opgehangen had, volgde dit:

"Mevrouw! U hebt me zo fijn geholpen en we staan voor een tuincentrum. Kan u een bloemetje aanbieden? Of een plantje?"
"Nou meneer, dat vind ik heel aardig van u, maar dat hoeft niet, hoor. Ik ga lekker naar huis."
"Maar ik zou het fijn vinden om u iets aan te bieden. Ik weet niet hoe ik anders geholpen had kunnen worden. Een kopje koffie dan?"
"Nou meneer, dat zal niet gaan."
"Och nee, ik bedoel daar niks mee hoor. Oh nee, nee dat u dat niet denkt!"
"Dat weet ik meneer, maar het zal toch echt niet gaan."
- verwarde blik -
"Uw portemonnee ligt in uw auto."
"Ah neeee!"

Hihi! Ik werd wel uitbundig uitgezwaaid. En dat is ook wat waard. En dat plantje, dat kreeg ik alsnog via het universum. Omdat ik bij thuiskomst de overbuuf tegenkwam met haar vraag of het menu van de dag mij zou aanstaan :-)

Random acts of kindness. Gotta love 'em!