 |
| iampierremenard |
Dit keer (weer) niks stelligs. Maar iets wat me al een tijdje bezighoudt. En waar ik maar niet uit kom.
Klopjachten
Ik weet het niet met die hijgerige klopjachten op ongetwijfeld door en door slechte mensen. Het zal immers A niet de eerste keer zijn dat er iemand compleet door de mangel wordt gehaald die verward wordt met de echte boosdoener.
B gun ik de boosdoeners helemaal zo veel publieke aandacht niet. Het zijn vaak aandachtszoekers en daar zitten we ze dan lekker in te faciliteren. Of andere mensen op walgelijke ideeën te brengen. Weinig zo gevaarlijk als hersenloze copy cats.
C haat ik die sensatietoon. 'We' gaan hem uitroken, 'we' zullen hem wel een lesje leren, 'we' doen hem aan wat hij ook dat dier/die mens aan heeft gedaan, Kom op, doe mee, pak hem! Lynch hem, etc.
D hebben we het maar niet over gruwelijke foto's met daders erbij die allang zijn opgepakt maar die maar blijven rondzingen op internet.
Off with their heads!
Geloof me, ik vind het een dilemma. Want uiteraard kunnen social media uitstekend helpen bij het vinden van daders van misdrijven die absoluut niet getolereerd kunnen worden. Maar die heksenjachten, compleet met SCHREEUWERIGE HOOFDLETTERS (en liefst ook nog fouten), waar de sensatielust vanaf druipt. Waarvan je proeft dat de 'jagers' qua thrill seeking niet onderdoen voor de gezochte daders. Daar begin ik een beetje bang van te worden. Van die behoefte om qua beschaving zoveel eeuwen terug te gaan. 'Op de brandstapel ermee!' 'Off with their heads!' zonder de ins en outs te weten.
Ongegronde conclusies
Mismoedig word ik ervan. Net als van dat 'Deel als het je wat doet, negeer als je geen hart hebt/niet wilt dat de dader gepakt wordt/niet tegen kanker bent.' WTF! (Pardon my French). Mag ik zelf bepalen waar ik mijn grenzen leg en hoe? Mag ik zelf bepalen waar ik wel en niet aandacht aan besteed? Wat ik deel of niet? Zonder dat daar gelijk totaal ongegronde conclusies uit worden getrokken? Geloof me, ik ben een social media fan. Ik heb al zo veel moois bereikt zien worden. Maar soms....
Ik zal het dicht bij huis houden. Een haaknaald is iets om leuke dingen mee te maken, lieve dingen ook nog, meestal. Maar leg je hem in de handen van een kwaadwillende, dan kan het zomaar een moordwapen worden. Een bekend gegeven, maar daarom niet minder waar. Zo is het ook met social media. Geef niet Twitter, Facebook, etc de schuld, maar degenen die het inzetten voor enge doelen. Goedbedoeld of niet.
Hoe dan?
Hoe het wel moet, social media inzetten om te helpen daders te vinden? Daar ben ik zelf ook nog niet uit. Ik stuur geen berichten door met gruwelijke foto's van mishandelde dieren als het gaat om een particuliere actie. Wel van bijvoorbeeld Piep Vandaag! Of van Amber Alert of andere vermissingsinstanties. Omdat ik geloof in dát instituut. En niet in die hapsnap willekeurige hijgacties.
Maar ik heb net zo goed de waarheid niet in pacht. Of hét antwoord. Of dé manier om met die social media om te gaan bij het oplossen van misdrijven. Ik heb alleen wel een naar gevoel over sommige ontwikkelingen. En de behoefte om dat gevoel te uiten. Gooi me maar op de brandstapel. Hopsakee! Pak haar!
Ik ben oprecht benieuwd naar wat jij ervan vindt. Nou? Ik realiseer me terdege dat ik heel pissige of verongelijkte reacties kan krijgen. En dat vind ik prima. Júist omdat ik het zelf ook niet weet. Misschien krijg ik er wel een briljant idee van.
 |
| Tekening van de scène waarin de Queen of Hearts "Off with their heads!" roept. Uit Alice in Wonderland van Lewis Carroll. De tekening is gemaakt door John Tenniel. |
