Te huur

Vandaag heb ik twee bloemenfoto's die al een eeuwigheid scheef boven de bank hingen weggehaald en vervangen door 10 kleine vogelhuisjes. Ik ben er blij mee, en ze zijn zo weer weg als ik dat niet meer ben.

Meesjes
Al passend en metend bedacht ik dat ik nog wat vogeltjes had liggen. In een doosje waar er ooit vijf in zaten. Ze lijken een beetje op koolmeesjes, en dat was precies waarom ik ze had gekocht.

Jaren geleden kocht ik voor mijn vader een vogelhuisje voor op balkon. Hij keek altijd al naar de meesjes in de pindaslinger, dus dit leek me extra leuk. En het kadootje werd inderdaad zeer gewaardeerd. Mijn vader had inmiddels zwaar longfybrose en kon eigenlijk haast niets anders meer dan vanaf de bank het balkon en de straat op kijken.
Mijn vader timmerde het huisje aan de juiste wand op balkon en wachtte af. Er kwamen best veel kijkers, maar niemand ging echt overstag. Het leek zowaar wel een voorbode van de huidige situatie op de woningmarkt. En we hebben het hier over een jaar of 6, 7 geleden!
Elke keer als ik belde, kreeg ik de verhalen over welk stelletje of welk single mannetje nu weer was komen kijken, maar niet was ingetrokken. Het hele broedseizoen bleef het huisje leeg. Zelfs nadat mijn vader het gemeubileerd had met watjes en wat hooi.

Te huur
Het voorjaar erop had mijn vader een idee. Hij maakt een bordje met Te Huur en bevestigde dat aan het huisje.(Ik vind het nog altijd jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt.) Binnen enkele dagen meldde zich een mannetje. Hij keek wat rond, smeet het intussen ververste wattenlaagje met verve uit het huisje, verschikte wat aan het hooi en ging zijn vrouw halen. Hoe toch zo'n beauty van een huisje leeg kon staan! Ze zagen dat het goed was en waren het eens met de huurprijs. Een deal voor meerdere jaren was gesloten.
Mijn vader hield elke dag bij hoe laat wie thuiskwam en wat er allemaal gebeurde. Een ruzie voor de deur, een poging tot vreemgaan, eitjes! En kleintjes die moedig uitvlogen.  Als het seizoen over was, en mijn vader het huisje schoonpoetste voor de volgende huurperiode, was hij nog dagen verdrietig. Weg vertier.

Neppers
Mijn vader was geen zachtaardige man, gemiddeld. Daarom ontroerde zijn liefde voor de meesjes me altijd des te meer. Ik heb hem toen hij in het ziekenhuis lag dan ook zo'n geel nepmeesje gegeven. Daar moest hij om huilen. Maar ook om lachen. Dat meesje heb ik later vastgebonden aan het boompje dat ik bij het urnengrafje had geplant. Op een gegeven moment was het helemaal kapotgeregend en verkleurd en heb ik het vervangen door een nieuw meesje. En dat nog een keer. Ik had intussen dus nog twee meesjes over. Daar moest ik ineens aan denken, en ik ben ze direct in en op de huisjes aan mijn muur gaan vastmaken.
Ik realiseer me nu het klaar is pas dat het zo een soort eerbetoontje aan de zachte kant van mijn vader is geworden.