Functioneel naakt

Mijn sportschool is regelmatig veel meer dan een sportschool. Het is ook een kletsplek, een gezonde hangout, een tijdschriftenoase en een plek voor bijzondere ontmoetingen.
Zo was ik een week of twee geleden weer als een tornado (wahaha) door mijn circuit geraasd. Als afsluiter ga ik altijd in de infraroodsauna. Altijd. Met een tijdschrift uit de oase onder mijn arm. De infraroodsauna is namelijk superdroog, dus het kan. En ik knap van de infraroodsauna aanzienlijk meer op dan van de stoomcabine. Maar dat terzijde.

Kippengrill

Toen ik mijn shampoo, doucheschuim en handdoek alvast had klaargezet en -gehangen, bleek de infraroodsauna (door mij ook wel kippengrill genoemd) bezet. En wel door een oudere, tengere dame die languit op het tweepersoons bankje gedrapeerd lag en haast in trance leek. Verderrie, het display gaf aan dat ze nog minimaal 15 minuten zo mocht blijven. En met z'n tweeën in dat ding, dat vind ik het meestal niet zo.
Een medesportster zag mijn minor setback en zei: "Oh dat is mijn buurvrouw, daar in die infrarood. Je kan er wel bij, hoor, dat gaat prima." De dame in het roodverlichte hokje begon al rechtop te zitten. Tja. dan toch maar erbij. 

Onbekende bloterikken

En daar zit je dan ineens, als twee elkaar volslagen onbekende bloterikken. De een tenger en klein, de ander behoorlijk aan de breedtemaat en ook klein. Best grappig eigenlijk. We grijnsden naar elkaar omdat we beide hetzelfde leken te zien. 

"Mag ik iets vragen?" vroeg de tengere. Ik was benieuwd waar de vraag over zou gaan, dus stemde ik in.

"Wilt u mijn proefpersoon zijn? Of wilt u liever uw tijdschrift lezen?"
 
"Ik weet niet waar ik ja op zeg, maar ik wil best uw proefpersoon zijn", zei ik. Ze was ouder en lichter dan ik en als ze gevaarlijke dingen ging doen, kon ik haar zo pletten, dus ik vond dat ik dit risico wel kon nemen.

"Ik lag net een verhaal af te ronden, maar ik vertel het graag even aan iemand, zodat ik de reactie kan peilen."

"Shoot!", zei ik, omdat ik niet zag waar ze een wapen verborgen zou kunnen houden.

Dingen des levens

De tengere begon me met zoveel verve een historisch verhaal te vertellen, dat ik niet eens door had dat de elektronische zandloper was afgelopen en we er eigenlijk uit moesten. En dus zetten we hem opnieuw aan. En zaten we al zwetend samen op het bankje en luisterde ik zoals ik zelden kan luisteren. Het leek alsof we op een bankje in het park de dingen des levens aan het bespreken waren. Alleen waren we poedelnaakt en ging het over het leven van anderen. In een andere tijd. De tijd waarin onze Dom werd gebouwd. En waarin volgens de overlevering ene Thomas de Dom zou ontwerpen, wat helemaal misliep omdat hij verliefd werd op Maria.

Het verhaal eindigt dramatisch, met een in de vergetelheid geraakte Thomas en een Maria die zich verhing. Als eerbetoon aan Maria heeft de uiteindelijke bouwer in de Domtuin een koord uit steen gehouwen. Dat koord zit er nog steeds. En nog steeds vertelt de legende dat het het koord van Maria is....

Kippengrill en billen

Ik heb nooit zoveel met geschiedenis. Ik onthoud het ook niet. Maar zo, met een beeldend verhaal, met een dame die het zó pakkend vertelt dat je helemaal vergeet dat je in een kippengrill zit in je blote billen, zo vind ik het geweldig. Ik was lyrisch. Ik zei dat ook tegen de tengere. Die voelde zich bevestigd in wat zij al wist: ze is een ervaren verhalenvertelster. En dit verhaal moest ze vertellen aan collega's van haar niet zo lang overleden man.

Zij had mij geholpen om de tijd te vergeten. Om alles te vergeten. Ik had haar geholpen door haar op mij te laten oefenen. Ze voelde zich zeker genoeg voor haar beladen missie. Als dat geen functioneel naakt was...