Mijn eigen puber

Soms heb je ineens een zelfinzicht. Het kan makkelijk zijn dat anderen allaaaaang door hadden hoe jij in elkaar zit, maar dat jij het nog niet helder had. Natuurlijk weet ik zelf best welke eigenschappen en karaktertrekken ik zoal heb. Denk ik. Maar er een paar in een perkje harken met een hekje erom was me nog niet echt gelukt. Tot ik afgelopen december ineens een moment van inzicht had.

Ik zit nogal veel op twitter. Soms lees ik mijn berichten terug. Toen ik er eens best een aantal achter elkaar las, zag ik een patroon. Dat patroon kende ik wel, maar ik kon het ineens een naam geven en dus (hoop ik) gemakkelijker tegemoet treden. En wat was dat inzicht dan wel? Nou:

Ik ben mijn eigen puber!

En waarom dan wel? Omdat ik mezelf voortdurend in de weg zit. En omdat ik als ik mezelf beschouw, denk wat ben je toch lekker de boel onbewust aan het saboteren. 

En laat ik dat dan altijd maar gebeuren? Nee, dat dan ook weer niet, merk ik als ik er aandachtig over nadenk. Ik spoor mezelf aan alle kanten aan om het anders te doen. Niet altijd met succes, maar anders zou ik ook mijn eigen puber niet zijn...

Hé... naast die puber heb ik dus kennelijk nog een andere rol. Inzicht 2!

Ik ben mijn eigen ouder(s)!

Hoe? Die vraag zal ik eens puntsgewijs te lijf gaan.

• Ik moet mezelf voortdurend achter de broek zitten en corrigeren:
• Schiet nou op, anders kom je te laat!
• Ruim nou op, anders ben je het kwijt!
• Doe nou eens rustig 1 ding tegelijk!
• Gooi nou aan de kant, want je struikelt erover!
• Doe nou maar snel, dan ben je ervan af!
• Ga nou naar bed!
• Sta nou op!
• Jawel, je haalt die sportschool heus wel. Schiet op!
• Nee, je gaat niet weer iets onzinnigs kopen!
• Ga eens rechtop zitten!
• Concentreer je nou toch es!
• Etc etc etc

• Oordelen die daarbij horen:
• Je bent te traag
• Je bent eigenwijs
• Je rondt niks af
• Je hebt geen diepgang
• Je bent sloom
• Geen wonder dat je moe bent
• Je laat jezelf constant afleiden
• Je kent geen grenzen
• Je bent slordig
• Je hebt geen discipline 

Word je best moe van. Maar kennelijk is het ingesleten. Dat ik regelmatig een lastige puber ben. Maar ook best wel een boze en negatieve ouder. Die strijd, die woedt in mij. Misschien moet ik dus eens wat liever worden. Wat nader 'tot elkaar komen'. Wat minder puberaal, maar ook wat minder streng voor mezelf. Want kennelijk werkt het niet. Hoe ik de teugels laat vieren, daar moet ik nog 'even' uit zien te komen. Maar ik ben al blij met deze inzichten.

Komen die jou bekend voor? Mijn 'praatpaal' ook ;-) Zij vertelde me vol trots dat ik onbewust de wereld had betreden van de kindmodi**, een begrip in de psychologie. Mooi hoe alles soms ineens samenkomt toch?*

Het laat me nu eigenlijk ook de positieve kant van de wat verlengde puberfase zien: ik kijk verbaasd rond en leer nog elke dag! Op een gegeven moment komt er een rijtje met veel positievere oordelen. Note to self: Geef me ruimte!

Met één ding ben ik kennelijk al geen puber meer. Pubers gaan gemiddeld niet graag met de billen bloot. Die fase heb ik bij deze kennelijk al achter me gelaten ;-)

* Iets na mijn inzicht verscheen er (toevallig?) een heel artikel over kindmodi in Psychologie Magazine, december 2012). Hoe cool is dat? ** Als je er echt meer over wilt weten, google er dan maar eens op. Er zijn heel veel invalshoeken en perspectieven en ik wil hier niet de indruk wekken dat ik de ene meer waarde toeken dan de andere.